geceler sağılır gözlerinden
şafağa düşer sana haykırışlarım
hüznün ayak sesleri
kırık kanatlarına düşer kırlangıçların

yine öfkelendi bulutlar
kıyılarda kırılan bakışlarına
yine bıraktı gözyaşlarını
bardaktan boşalırcasına
yine dondu rıhtımlar varlığının yokluğuyla

bir ipin ucunda sen, yaralı umutlar diğer ucunda
sallanırken duygular
düşer akrebin yelkovanına

hangi boş tuval konuşur
çizilmeden resmi
rengine hüzün katıp
gölgesine düşmeden ikindilerin

denizin kırık kalbinden sızarken küskünlükler
bir geminin güvertesinde
göverir buğulu acıları evrenin

hangi içten gülüş çağırsa
kin nefret terk eder beni
dört mevsim olurum ılım ılım
serin serin

hangi acı damıtır ve süzer içimdeki nehri
hangi aşk yorgundur benim kadar
hangi hüzün sarıdır hazan kadar
çıraya tutulmuş kıyılarımda
dökülür ölümsüz şarkılarım
eser yüreğimde sarı yeller durmaksızın


HÜLYA ÇELİK