Yılların yükünü taşır kalbin sessizce,
Gözlerinde hüzün, dudaklarında gizli bir tebessüm.
Kaybedilen dostluklar, kırık hayaller,
Ve ihanetlerle örülü geceler,
Yıkar tüm hayallerini
Kalbini deler geçer.

Bitmesede sabahsız geceler
Sen günü bir güneş gibi aydınlatır,
dimdik durursun,
Her acıyı içten içe yoğurur,
Kendi gücüne dönüştürürsün.

Sokaklar yalnızlığın yankısı olur,
Sen, sessiz bir yıldız gibi,
gözyaşlarını her gece döksende,
Her kayıp, bir ders; her gözyaşı, bir bilgelik verir sana.

Bazen rüzgâr sert esse de,
Yalan dünya üstüne çöksede,
Ama sen, sen dimdik durursun.

İç sesin, seni sarsan fırtınalara,
meydan okurcasına,
gecenin en karanlık anında,
kalbinin derinliklerinde bir ışık yanar.
Gözyaşların sessiz bir şarkı söyler;
Ama her notası, seni daha da olgun, daha da güçlü kılar.

Ve kimse bilmez, senin gizli mucizeni
O sessiz güç, o içindeki ışık,
O yaşanmış acılarla yoğrulmuş yürek,
Her düşüşten sonra yeniden doğan bir güneş gibi parlar.

Kadın ah kadın
Aldığın her nefeste,
Acılarla yıkanmış,
Hikayeler anlatırsın.
Hülya Çelik