Seni unutmayı bile unuttum demişti şairin biri,
Ben biliyorum cümlelerinde ölmüştür belki ama,
O aşk hala diri..
Seni üçüncü dünya savaşı için hazırlanmış silahlar verseler bile elime,
Yinede öldüremem gönlümde.
Bütün yollar felanda sana çıkmıyor bilmelisin,
Seninle yatıp kalkmıyorum seninle.
Beni doğru anla.
Yaptığım tek şey yatıp kalkmamak işte.
Uyku tutmuyor sen tutunca...

İşkencenin en büyüğüdür aslında dönüp durmak o yatakta.
Bazen bir bardak su,
Ve bir sigara daha.
Bu bitsin uyuyacağımlar.
O biter yine uyuyamamalar,
Sonra bir tane daha,
Sonra bir yudum daha sensizlik..
Mahvolmuş bir geceden başka ne beklenebilir ki..

Beni sensizliğe alıştırdın ya,
Aslında affetmezdim de seni.
Gerçeği affedecek bir sende kalmadı ki..

Güzel yaşamıştık, iyi ölüyoruz.
İşte tüm acılar sığdı yine tek cümleye.
Şiir yazma çabası boşa,
Ama adına şiir denilince gidiyor işte hoşa.
İşte tüm acılar sığdı yine bir geceye,
Uykuma sığmayan bir gece yine,
Uyuyup bitiremediğim, sana yeniden başladığım,
Aslında uyuma çabası da boşuna,
benim ölmem gerekiyorda,
Bir ömür yazmış kurban olduğum, ben seni severek siliyorum...

Şimdi yeni baştan aldım seni,
Yeni baştan denk geldi sensizlik,
Aslında bu kadarı az, Gece bile az karanlık şu an da.
Çektiğim acılar bile fazla tanıdık,
Hatta çekip silahı dayasan şakağıma ölüm bile acıtmaz artık.
Gelecek darbenin ne hissetireceğini o kadar iyi biliyorum ki,
Kaçmasam bile değmiyor artık.
İnan değmiyor olmayışına.
Bu kadar anlamsız kalmışken acın bile.
Sen yine gelmiyorsun ya,
Ne söylenebilir bilmiyorum..

Şimdi hiç kimseden hiçbir sevdadan farklı değiliz,
Geriye acılar bırakan hiçbir sevdadan yok hiçbir eksiğimiz,
Bu kadar herkes olduk ve bittik biz.
Bu şiirin,
Ve yolun sonuna geldik..
Hem neyin sonuna gelmedik ki biz...

02.05.2018
00:08