Baş köşede duran bu özlem uyutmuyor nicedir,
Özlemek gökyüzünde uçan bir kuştan özgürlüğünü istemek gibi,
Ey benim en hapis özgürlüğüm özledim seni.
"Neden Senin Olduğun Yerde Değilim"
Neden uzatınca sana değmiyor ellerim,
Kollarım hala neden boş,
Özlemimin adı seni özlemek ne hoş...

Seninle saatlerin dakika, dakikaların saniye olduğu,
Yani sesini duyduğum anları özledim,
Mesafelere rağmen pekiştirdiğimiz anılarımız var bizim,
Sinirlendiğimiz, öfkemizi göğüs gerdiğimiz anlarımız..
Öfke bile seninle ne güzel,
Ve sensiz ne kadar berbat şu hayat dedikleri,
Burası dünya değil mi? insanların günleri geceye ekledikleri...


Ne biliyim işte özledim seni,
Ahmet Kaya Nerden Bilicek seni nasıl özlediğimi,
Zaten ben olmuşum Leyla ile mecnunun ismail abisi...
Batan gemiye bile el sallamak benim ellerime göre değil,
Tutki ellerim sallanmasın,
Tut ki yüreğimden sızlamasın...
O sesinin yağmur kokusuna çevirdiği kalbimden tut,
Belki seni damlatır bir bulut.
Belki düşersin avuçlarıma.
Bilki düşersen Ellerime döverim seni...


Kocaman özledim seni,
Bilse annem kıskanır, bilse Fenerbahçe şu an maç yapar,
Bilse, kadıköyden tüm yollar sana çıkar.
Kadıköyün ilk çıkışı olursun,
Ulan bil be özledim seni.
özledim işte, ölü ölmeden nasıl giyerse kefeni,
Biliyorum bir gün uzanacak sana ellerim,
Bir gün uzanıcaksın göğsüme, kalbime atmamasını söylicem
Sen rahatsız olma diye...
Ama şimdilik özledim seni.


Özledim seni çok fazla,
Sesini kulaklarıma yasla ve beni sevdiğini söyle ne olur.
Ömrümün en insaflı vicdansızı,
Vicdanına dokun ellerini uzat bana,
Sonra bana dokun çıksın hislerimden özlem okun.
Yokuş aşağı saldılar beni sana yuvarlanıyorum.
Bekle beni,
On Beş Gün boyunca Sarılmamı bekle,
Geçicek bu iki ayda, neler neler geçmedi ki.
Özledim işte seni,
Özledim.
Efendim demeni özledim,
Sensin efendim demeni özledim,
Efendim olmanı özledim,
İnşallah Fenerbahçe yenilir demeni bile özledim.
Belki biraz hafif oldu sözlerim.
Ama ben seni çok ağır özledim.