Ağrılı bir baş, kalp, düş ve düşmüşlükle okudum yorgun rengini kaleminin.

Hiçbir şey kalmadı hayallendiği gibi
hiçbir şey planlara dahil değilken geldi oturdu başköşesine ömrün öyle sustuk, öldük kaldık..

Neyin hesabını yaparken hangi borçla u'yandık kaderin kara defterinde bir bilinse.

Yorgun bir hâl ile okudum.
Yorgunluğuma armağan, yara bandı basar gibi okudum şiiri açık ağrımın..


Sustum sonra iyiki şiir var dedim yoksa nice olurdu bu düğümlerin hâli boğazlarda...


Çok selam ile canım çok duâ ile güzel yüreğine.

Allaha emanet olasınız.

Şiirine yorum yazabilmek için on-line oldum.
Bilirsin şiirsiz duramam, eklenen şiirlerin çoğunu okurum çoğu zaman kimsenin haberi olmadan.

Şiirini okuyunca yaşlandığını hissediyor galiba dedim, öyle bir hava sezinledim.
Hele müzikle dinleyince biraz da hüzünlendim doğrusu, kendimden kalıntılar buldum.
Yoksa dedim, yoksa ben mi yaşlanıyorum da her şiirde eskimenin ve eksilmenin izlerini arıyor gönlüm diye hayıflandım, iç geçirdim kendime... Bak! Kendimden kalıntılar dedim, eskimiş ve yıpranmış kerpiç bir evin gıcırdayan ahşap merdivenlerinden gelen sesler gibi sanki. Öyle işte...

Zaman haydut benzetmesini yapmış aşağıda bir şair, ne çok beğendim onu da.
Gerçekten zaman haydut, eskitiyor ve eksiltiyor, kendisi sorgusuz ve sualsiz yerinde dururken...
Kim bilir, zaman da eskiyordur belki gizliden gizliye biz bilmeksizin değil mi?
Boşver... Böyle işte, böyle böyle eskiyoruz sıramızı savarken...

Hamiş; Kendimle hasbihaldi yazdıklarım, üzerine alınma...

Tebriklerim, sevgilerim ve selamlarım çokça...