Namertlik sızısına lâl oldu gülüşlerim
Kalbimi kıran döken kim varsa bayram etsin
Ha diyince son buldu başlamadan düşlerim
Yok olmaya baş çeken kim varsa bayram etsin


Konu,komşu,akranlar,dayı emi küzenim
Damı düştü sabrımın taşımadı hazenim
Yitmeye mahküm sanki olmadı hiç düzenim
Her defasında yıkan kim varsa bayram etsin


Hoş sokulan sevgili oymuş yılanın hası
Çektiğim bu ızdırap ondan hicran mirası
Döşümün ortasına koy verdi kızgın tası
Sinemi şevkle yakan kim varsa bayram etsin


Sualsizce katlanıp sırtımı dayadığım
Sadece sözleriyle hak davamdan caydığım
Son darbeyi vuran o dosttur diye saydığım
Arkamda hançer sokan kim varsa bayram etsin


Ruhum bedene küstü çekip gidecek kendi
Bedenimi öldü say sevinsin sinsi fendi
Kıl artık şu namazı çabuk hoca efendi
Başını yana büken kim varsa bayram etsin


MEHMET KILIÇEL