Yağmur,

yokluğuna yağıyor bu sabah..
ılıktan...ısırıyor toprağı..dağılıyor caddeye..
cama vuruyor suretini
her damlasında..
ve bak,
bu günde yoksun varlığımın sınırlarında..
yoksun!
h
e
p
s
i
bu.

değil aslında...
bu değil..


hani sen varken renkli bahçeler dolanır
ayak bileklerime...
ı
l
ı
k
meltemler ısıtmaya çalışır
a
z
evvel üşüyen parmak uçlarımı...
kuşlar vazgeçer sıcak yerlere göçmekten.

varken..
daha iyi hissediyorum aslında..
i
k
i
adım ötemde olman bile..
yetiyor uzak durmana.
ve ne zaman uzatsam elimi,
derin bir boşluk kalıyor payıma.
yüzüm düşüyor..
hepsi bu
da
değil aslında...

uzaktayken,
g
r
i
bir hüzün bocalar durur o vakitler..
kulunç gibi dalar öğleden sonraları,
aşk sancıları.
uyutmaz bi türlü.
çeker sineye..
çocukluğumu..
seni..
gölge olur düşer peşime,

hepsi bu

da

değil

a
s
l
ı
n
d
a...