...........kendi aynalarımızı etrafa saçtık
...........sonunda acılarımızdan örtülü bir    
           sergi açtık



Hazır

1..2..3..

Telaşsız bir yakın plan lütfen

Kamera gözlerime..

...

Kasım zamanlarında soğuk mu soğuk bir sonbahar günü...
sokaklar boş
elimde akşam pazarından aldığım iki ekmek
evin bulunduğu sokaktan girmek üzereyim.

derken az ötemde küçük bir kara parçası
diğer parçalardan ayrılmış gidiyor.
beraberinde taşıdığı onlarca karınca ve kışlık depolarını...
lavralarını...
kendiyle birlikte şehrin aşağı caddelerine sürüklüyor.
bilir misiniz yıllardır sızlamayan vicdanım nasıl da cız etti
anlatamam.
...
yumurta topuklu kunduralarımı henüz çıkarmışım.
duyduğum bir ses
yakın ile uzak arası...
mutfak penceresinden gelen
yine mi dedim
yine mi var
Kendine Dargınlar Sokağı’ndan giden.
merak ettiğimden falan değil ha
sadece son yazdığım kitabıma ilham olacak bir durum olur mu diye bakayım
dedim.


o gece gördüklerimi yazıyorum
 
boş sokakta bir fener.
geceyi süsleyen yalnız bir fener,
ve önünde yalnız bir adam.
bu neye benzer bilir misiniz
fotoğrafçıların arayıp da bulamadığı kareler olurya işte ondan
her neyse
ayaklarının artık tutmadığı bir anda,
bırakıvermiş kendini oraya.
saçı sakalı birbirine girmiş.
bacaklarının hemen yanında
yerde bir izmarit tütüyordu
o ise dumanına tutunuyordu
belki erir içimin buzulları diye bir umut direniyordu
erirmi dersiniz öyle yapsa
...
gözlerine uykusuzluğun,
bedenine bitaplığın izleri yansıyordu.
neydi onu bu hâle koyan,
hiç kimseye söylemiyordu.
ne geceye açıklıyordu sırrını,
ne de onun gibi yalnız olan fenere.
zamanı geldiğinde,
bu sırrını bir tek toprakla paylaşacaktı.
...

hepsi bu gördüklerimin
desem yalan olur

tam pencereden bakışlarımı çekeceğim bir sırada
kırık camlı pencerenin önünde oturan o kadını farkettim
gözyaşları yağmura eşlik ediyordu.
yağmurun ve sessizliğin sesinden başka
hiçbir şey duyulmuyordu.
peki bu neye benzer bilir misiniz
hani yüzyılların ötesinden günümüze ulaşan yağlı boya tablolarında görürüz ya
dönem imkanları ile bir modeli birşeylere benzetme durumu..
işte öyle birşey.
her neyse ne diyordum
o kadını öyle görünce ikinci bir defa daha cız etti yüreğim..
baktım ki ağlıyor
daha fazla dayanamadım seyretmeye
çekildim odama.

dedim ki
ey bitmek bilmeyen yolculuk
ey dönmek bilmeyen sevgili
nedir bu dünyada insan olmanın tesellisi..
neden içimiz hep bir Hoşçakal ülkesi...