Sana bu şiiri;
gözlerimden yaş yerine sen akarken yazıyorum.

biliyorum,
titreyen kalem değil yüreğim ama
engel olamıyorum
akıyorsun
oluk oluk
kıyım kıyım
yanağımdan süzüle süzüle
her damlada
ve ben
tutamıyorum


bu şiiri;
gözlerimden yaş yerine sen düşerken yazıyorum.

soluğum kesiliyor
nefes alamıyorum
sol yanımda yine o bildik sızı
hani sen olmadığın zamanlarda ansızın vurur ya; işte o
bu seferki biraz uzun
alacaklı gibi
kurtulamıyorum


bu şiiri;
yüreğimden seni uğurlarken yazıyorum

bu veda öyle garip ki 
henüz keşfedilmemiş kayıp bir kentin dar sokaklarında tanımadığım biri
seni benden alıp götürüyor sanki
usul usul
yavaş yavaş 
kayıp gidiyorsun ellerimden
yüreğimden
düşlerimden
dur bile
diyemiyorum


bu şiiri;
penceresinden dışarı baktığımda
uzaklarda çok uzaklarda birkaç yıldız ve birazdan çekip
gidecek dolunay manzaralı bir odada yazıyorum

radyoda bizim şarkımız
nasıl diyordu nakaratında
 
"senin yağmurun bana hiç yağmadı
ben ne diye ıslandıysam onu da bilemiyorum."