9
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
986
Okunma
biri, pardon birileri
aldılar elimden sonbaharımı kışa kaldım.
daha solmadan can yaprağı,
dal ucu sararmadan yaşam bağımda
çimenler savrulup üşüşen,
beyaz örtüye mahkum.
gözlerim karık sabah aklığına...
ağaç kırağı
toprak kırağı
donan toprakta taş parlaklığı...
dönüştürüp rüzgârları tipiye,
aldılar sonbaharımı.
ah karahindiba(m)
bilmezsin ki
uçurtmalarım gitmiş elimden
bilmezsin ki
unutamayacağım çocukluğumdu sonbaharım.
şimdi gömük zemherinin ritmine,
kış ayazına titreyen duygularım kayıp!
ey çocukluğum büyü artık
neden bu çekingenlik, yılgınlık
ne yaşadın
ne gördün
girmeden süreç karmaşasına
bu yaşta bunca bıkkın.
ey içimdeki tüm hüzünler
sen parçasın bedenimden
ve bir ukde geçmişten geleceğe.
doruklarında son bir
h
a
z
z
ı
n...
5.0
100% (11)
Cevap Yaz