Bir gece sınırı aşabilirim,
Devletin, nefretin , edebin...
bir dağ başında yürüyebilirim, yalın ayak, sarp kayalarda.
deli gömleğimi giyip
beynimde bir tura çıkabilirim.
kolumu dikenli tel örgülere kaptırıp,
seni önemli bir gün ilan edebilirim.
gece şaşkın
kelimeler gıyabında hüküm verilmiş aşkın
son nefesindeyiz.
o yüzden saklamalı bütün harfleri,
tedbirli yürümeli arama noktalarında.
geçince sınırı,
ilan etmeli seni cümlenin bütün öğelerine.
sonra majestelerinin yüzüne tükürmeli.
ve kaçmalı ordan
kaçmalı...


altına ne giysen gider bir efkar geziyor beynimin koridorlarında.
şiirler tank olup yürüyor göğsümde.
bazen çok korkuyorum geceden, annemden, senden
ihtilal başlıyor
sonra taşra oluyor kalbim
sürülüyorum büsbütün
ekmeğim yetmiyor diyorum.
yenilmiş bir av gibi gözlerine b-akıp bakıp
uzun menzilli bir masaldan  geçiyorum.
şimdi işaret parmağını şakağıma dayayıp iki el ateş edebilirsin.
rapunzelin saçlarını sıfıra vurabilirsin.
beni yıkıp yep yeni bir imparatorluk kurabilirsin
inkar edebilirsin bütün eşitsizlikleri.
şiir içtiğini
kör kütük şair olduğunu.
ben şiir olduğumu
sonra şi(i)rke gidip geldiğimizi...



pynst.