pia
kuşlar alıkonulmuş gökyüzünde
bir celladın acele tekmesiyle asılmış bütün umutlar burda... bir atlasın kesiştiği yerde bir mürid şeyhini boğazladı az evvel asık suratlı mezarcılar bir bir gömdü bütün sesleri. bir sürü çıldırmak kaldı geriye, bir sürü zebercet bekleyiş. benim trajedim biraz La’ldır. sevebilecekmisin böyle sessiz pia... ben büyürken akasyalar ölmüş hissetmemişim. antik çağda İmera’ya küsmüştüm. o yüzden karanlıktır bir yanım sonra gözlerine denk geldim ben bütün mevsimleri evlat edinirken göğsümdeki ağrıdan geçiyordun sen. kalbim ağrıyordu k/anım ağrıyordu inkar ediyorum eşitsizliğimi zarif çerçeveleri ve kentleri. şimdi söyle bana sen beni sevebilecekmisin böyle hesapsız pia... |
Gönlün ve kalemin hiç susmasın...
............................................. Saygı ve selamlar..