37
Yorum
89
Beğeni
5,0
Puan
3529
Okunma

İçimden bir sürü şey geçiyor
Hiç durmadan, molasız
Geçip gidiyorlar işte
Nefeslenmeden, öylece...
Sanırım yaşlanıyorum anne
Azalıyor sabrımın sükuneti
Dilimde tarihi geçmiş sövgüler dolaşıyor
İlk gençliğime yaraşır biçimde
Niye bu kadar uysaldım kızgınken bile
Diye söylenip
Gölgelerken sevincimi
Ellerin geliyor aklıma, yatışıyorum
Kedileri sever oldum inanmazsın
İnanmazsın değiştim ne çok
İnsan değişiyor anne
İnsan soğuyor özlemlerinden
Duvarları çizdiğim kalem
Bile değişti ne çok
Ne çok kılık değiştirdi insan eliyle her şey
Ağaçları seviyorum anne
Dağları, taşları, toprağı...
Göğü seviyorum bir de
Rüzgarı, yağmuru, karı...
Ve anne olmayı -senden öğrendiğim-
Iskalarken hayatın gösterişli karnını
Göz oluyorum yollara
Yıllara kulak
Sokuluyorum içine bir ezginin
Bir notaya söz oluyorum her dilde
Ellerim anne
Ellerine benziyor git gide
Okşayıp sevdanın asi yüzünü
Yatıştırıyorum
5.0
100% (46)