Örselenmiş yağmurların saçakları altında
Sayısını bilemediğim damlalarca yorgun
Sancılarda gemiler...





Bir zaman
Gökyüzü ağıdı gözlerimin susundan akan
Susma öyle kendine uzak molalar
Gözyaşın yıldızları yıkasın
Güneşe serilsin bir çığlıkla çocuklar
Sabır beyazın devranında
Suları yıksın tuzaklara
Bir avuç Umut avuçlarımda
Sevdaya karılmış maya
Gölgelere yansıyan renkler kabardıkça
Solmaz aynada resim
Büyür de büyür sabah/akşam
Yüreğimdeki ateş
Dağlar hıçkırır görünen satırlarda
Kalem deniz salarken
Koltuğuna






Eksik etme yaşamayı
Bilirim ki, günü gelen doğar
Göğe ve suya
Hep bundandır ki
Tenimden dökülen ter aşkına
Yorgun gezerim
Parmak uçlarınla yükselip
Omuzlarına düşerim
Sağına/soluna bak
Ben geldim
Elindeki kitaplar
Gõzümün önündeki ışıkta
Neydim
Duygularımı açık severim ben
Kalbinle büyütür çocukları sokağına girerim
Kendimedir havam
Kendimedir çığlıkları savaşın
Koşa koşa halatını çözerim ellerinle

Sancılı bir geminin