/ Sen en çokta benim, günahımsın
Yer kürede alınmış en büyük ahımsın /

Beni,
İçimi dağlaya dağlaya
Acıyı dağıtıp tüm zerreme
Sevebilirdin.
Öyle hoyrat bırakmasaydın,
Ellerim böyle boş kalmazdı.

Oysa ben, sevdim seni
İçimde acıyla büyüttüm
İçim içimi kemirirken
O septik düşünceler beni yerken de sevdim.

Kararırken gözlerimde siluetin
Dudaklarının titrekliğine şiir yazdım
Keder sızdım gözpınarlarımdan
Herkese fazlaydım da sana azdım
Yazdım, hep susarak
Sızdım, gözpınarlarımdan
Azdım, kendimden bile
Kızdım, gel gör ki sensiz kaldım...

Uçurtmamı rüzgar aldı elimden
Bilyelerimi kaybettim
Topacım kırıldı orta yerinden
Üzülmedim.
Her sevdiğim el kaldı
Umudu da kaybettim
Çatladım tam orta yerimden
Hüzünlendim...

Yine de bir umudum vardı
Büyürken göz bebeklerim
Elimde resmin
Dilimde ismin
Bir sabah gün doğarken
Kulağımda sesin...
Ah şimdi olsan
Sımsıkı, sımsıcak, sırılsıklam.
Gördüğün gibi,
Kördüğüm gibi...

Ne çok hasretsin şimdi
Ne çok özlem
Burnumun direği sızlıyor
Sen aklımdan geçerken.

En çok geceleri sarıyor yokluğun
Tir tir titriyor hasretin hücrelerimde
Ve hep adın, bir lokma zehir
Bir yudum zıkkım, güncelerimde...

Belki şimdi arasan
Sesini duysam
Ne çok diner özlemim.
Ve siner içimde bir çocuk
Bir tahta salıncağa...
Elleri hep umuda uzanan
Ve masmavi bir ülke sabahına...
Umutlanır umutlar
Yarınsız sabahlara.

Bir nehir kopup gelir
Yatağını yitirip
İçimin tortuları
Dilimde birikmiştir...

/sevebilirdim bir başka
Yenilmeseydik aşka/