0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
596
Okunma
Ortaokul yıllarımdan bir şiirim. yıl 1968 orta okul son sınıf öğrencisiyim. Rahmetli şair babam Fazlı Yılmaz defterimi karıştırmış ve bu şiirimi görmüş ben eve gelince; gel bakalım oğlum ; bu şiiri sen mi yazdın dedi benim yüzüm kızardı utandım ve kısık bir sesle hıı dedim. Tamam oğlum güzel şiir ama eşeğin yürürken yola döktüğü su gibi yazıp sıralamış’sın dedi, biraz kafiyeli ölçülü şiir yazmayı dene daha güzel olur tamam mı diyerek beni tembihledi....... :) Böylece çocuksu şiirlerime ara vererek, hece vezni şiirler yazmaya adım attım...
Ben bir köy çocuğuyum
Bağda, bostanda, tarlada büyüdüm
Senin o şivelerini cilvelerini
BİLEMEMKİ
Ben taşırsam neşeni.
Sendin beni güldüren
Neden aşkı öldüren
Senin o gülüşlerinden
BİLEMEMKİ
Anlaşılmaz ne desen.
Sendin baharda açan gonca
Senin o yol boyunca
Anlaşılmaz bir şeyler olurdu soluyunca
BİLEMEMKİ
Neydi derin derin çektiğin AH’ lar durunca.
Dolsun hep kadehler
İçelim onu beraber
Kalmasın hiç keder
BİLEMEMKİ
Niçin olsun heder.
Yine diyeyim ben bir köy çocuğuyum
Anlamam senin dilinden
Anlamam sosyetenden
BİLEMEMKİ
Seni sevsem ben.
Dans mı dersin
Nasıl edersin
Şöyle mi edersin
BİLEMEMKİ
Velhasıl bilmem, ne dersin…
Erdal YILMAZ - 06.05.1968 - Ortaokul / Şefaatli
5.0
100% (4)
