“Parçalandım,
Ve her bir parçamı ayrı yere bıraktım”

Şimdi baktığım her yerde
Bir tek hasretin duruyor.

Ne vardı karşımda duruyor olsan
Şah damarımdan kanımın çekildiğini hissetsem
Aynada gördüğüm yüze düşmanım nicedir
Her uyandığımda yoğunlaşan aklarım
Çizgilerim yüzümde senin eserin
Benim sandığım bu öykünün sadece figüranıyım
Bölük pörçük uykularım
Ve darmadağın yalnızlığım...

Dinmiyor durulmuyor aşk
Küllenmiyor içimde yangın gibi hasretin.

Şimdi senin adınla başladığım her işin
Sonunda hüsran ile vurgun yedi bak ruhum
Mutluluğa attığım her adımda
Tökezleyip düştüm
Kırıldım, incindim
Dizlerim kan revan
Kabuk tutmayan,
Sağalmayan her acı matemiyle
Ruhumu bedenimden soyutluyor bu vurgun.

Gitmeliyim artık vaktidir ayrılığın
Terk ederek kendimi sana ram olmalıyım.

Benim hücre hücre her yanım sen şimdi
Damarımda akanım
Soluduğum soluğum
Gözlerimde ki yaş
Yüreğimdeki telaş
Beni şimdi ararsan bende bulamayacaksın
Ben artık varlığı sen
Yokluğu bilinmeyenim.
Her zerresi sen olan
Parça parça bir seviyim...