Sen hep ciğerimi dağlayacaksın
Ve aklına her düştüğümde ağlayacaksın…

Bir süt kokulu bebek öyküsü bu
Hiç yazılmamış bir aşkın şiiri
Evladını yitirmiş bir annenin ağıtı .
Bu satırlar sana sonun başlangıcı
Özlemek gibi değil
Beklemek gibi hiç
İç çekiş hiç mi hiç…
Hanen sevda dolsun
Adın aşk olsun…

Karanlığa boğulur Mecnun’un baktığı Leyla
Okuduğun ne sitem, ne şiir, ne vâveyla…

Kaldır başını yerden
O ürkek bakışların dikilsin gözlerime
Kâbusu ömrüme denk gelen ayrılığın
Aydınlığı, adımla büyüyen çocuklar
Kavuşmak gibi değil
Sarılmak hiç
Tek vücut olmak hiç mi hiç…
Pervazına her sabah bir kuş konsun
Adın aşk olsun…

Ardında kalan dağlanmış bir yürek
Ondan ellerim güzel, böylesi ürkek…

Sen ki cemreydin, düştün çorak gönlüme
Bir yanı bahar bahçe
Diğer yanı salkım saçak
Ne güzel tüketilirdi uğrunda bir ömür
Ne çok sevilirdin her gece, her sabah.
Dokunmak gibi değil
Sarılmak gibi hiç
İçine çekmek hiç mi hiç…
Bir adım sonra yoksun
Adın aşk olsun…

Acı en güzel bizde durdu
Tam doğruluruz derken ayrılık vurdu…

Şimdi bu şiir benim suskunluğum
Söyleyemediğim her şeyin şifresi
Acının ilacı
Gitmenin yandaşı
Her sohbetin inancı.
Özlemek gibi değil
Çekip gitmek hiç
Tek celsede boşamak hiç mi hiç…
İçimdeki sen solsun
K/adın aşk olsun…