Büyüyen korkunç yalnızlığın uzaklarına gider/gelirim
Denizler sığınır/sonra geceler
Enginlerce tutuştuğumuz ölümdür bize kalan
Eser hiç değişmemiş şair zamandan
Duvarlarıma rüzgar
Tutarım
Damarlarımda ağrı
Dalarım yağmurun
Inceliğine








Çocukluğumun kitaplara sarıldığı kıtalar
Çektikçe kaldırımları
Her bir sayfasını ışığa veririm
Görünür mürekkebin izi
Garip kelebeğin içine bükülür izlerim
Ve hiçbir çocuk küsmez
Bu yolculukta
Bana








Satırlarca dolu yüzüne mumlar eriten
Ahşap evlerin can çiçekleri
Dört duvar sırları duyarım
Çığlık ruhumun
Mutluyuz baktığımz göklerden
Açtığımız paranteze adı yazıldı basamakların
Avuç içlerimize yazılan çizgi
Ne varsa orda işte
Gözyaşıyla beslenen
Sevinçle kuş yuvalarını takip edeceğiz
Bir telaş saracak toprağı
Karıncaları telaş






Umut etmek paylaşmak acıları
Alnımda çocuklar
Orada büyüdü vakitlerimiz
Komşumuz olamasada
Yalnızdık
Üzerime örttüğün uykularının
Tesbih tanelerini getirdim
Gülüşüme






Stabil kaldığım saatlere
Bahar şarkılarını giydirirken
Sırlı küplerden su gibi sızmak
Ruhuma
Ki,
Daralmasın iç
Sesim






Dönüşlerin şifalı mutluluklar taşıdığı
Kan kırmızı yolum
Dur!hemen şaşırma
Karşıdan gelen kadın
Ağzının kenarında sessizce yürür
Kımıldama
Terazisi bozulmasın
Dünyanın

....