Anca geldim
Kalbimin kelebeklerince uçup kıyı’dan
Ayak izlerimde büyüyen çocukları toplamadan
Sadece gülüşlerimi yedirip yollara
geldim..








Özgür ruhumun öfkeli yokuşlarını
Umudun kancasıyla tırmanıp
Ve evde bırakıp şizofrenik ağrıları
Balığın ucundaki yay’ın yıldız oklarını
Kalbimin ortasına saplayıp
geldim..







Yarım görünen pencereler aralandığında
Kalksın dört duvar odanın sisi karanlıklardan/
Karanlığımda aydınlık yüzüm
Omuzunda denuz
Masamda kitaplar
Osmanlı fgürleri
Bunlar
Ödevi ağır yaşamın imtihanları
Hanlar/mezralar sessizlik içinde
Şems duaları ile dönerken
Mevlevi fincanlarla çay içmeye
kendime geldim







Tahtımda dünya döndü
Tahta kuşlar yerini aldı
Yanımda kızıl ateş
Dereler göçer şehirlere/
Şehirler kapıma
Ihya olur papatyaların yapraklarında
Uğur böcekleri

Ahh...
Nasıl bir özlem
yaşamak
Ölmek kadar
Ilah rüyaların sesiyle okumayı öğrenmeye
geldim








Önce
Gökyüzünü arşınladım
Sıra gökkuşağının yedi renginde
Bahar olmaya
Bendeki sırrı
Sığmaz kırkbir yıla
Kırkikiye yirmilik basamağım
Bilirim
Sevgide ısrar etmek gerek
Çocuklarla dönmek için
Dedemin bahçesinde
Uçurtmaları unutmadan
Küçük kahramanların

Hay...


Elifsel düşlerin merhametinde soluğum
Koşşş zeytin ağaçlarına ruhum

Orada yıllardır saklı çocukluğumuz