0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1015
Okunma
bu şiiri hiç kimseye ithaf ediyorum.
çünkü...
içinde bir kızıl dereli sözü geçebilir.
menekşe kokulu bir kadın da
her hangi bir sokak çoçuğu,
smokinli bir adam,
papatya kokusu,
ya da kırmızı ışıktan geçecekse;
kanserli bir hastanın kemoterapi saati de geçebilir.
yani ben senden geçerken
bu şiirin içinden herkes geçebilir.
yani öyle işte sevgilim
ben belamı arıyorum
çok uzaklaşmış olamaz
biliyorum herkes biraz yalnız
ben siyahın limanı...
dünya savaşlarını bitirecek gücüm yok belki,
ama bu kapitalist piyasa koşullarında bile zengin bir kurla hala seni seviyorum.
üstelik morfinsiz
üstelik aç, naylonsuz
hala damlıyor gözlerimin çatısı.
5.0
100% (5)
