Ey sevgili;
Dilimde sana söyleyemediğim ve söyleyemeyeceğim tüyü bitmemiş nice kelime
Ve derdi felekle baki kar altında kalmış bir çiçek gibi sözcük olamayan harfler barındırıyor içim.
Çok evcil bir pusunun utancıyla seni düşürüyorum kalbime,
Gizli öznesi deşifre olmuş bütün cümlelerin yükünü yüklenen yüklem gibiyim,
O kadar ağırki herşey, seni sevmek; karşılığı basiret geçer Batini sözlüklerde ve bütün ilmi kitaplarda.

Ey sevgili;
korkaklaşınca şeytan taşlayan meccusi acılarım, medeniyet kokan göğsünle tanışınca iman eden bir Kul gibi uysallaşırdı.
Yanmış gazetelerin haber manşetleriyle yıkanan yüzüm bir uyak gibi duruyor yüzünün yankısında.
Uzak anadolunun terli bir köyünde toprağı yerleştirir gibi ellerinle yerleş  vücuduma.
Mes-h et ellerinle bedenimi ki belki teyemmüm sayılır fıkıh kitaplarında.

Ey sevgili;
Gözlerine bakınca acılarımı aşağılıyor bilincim.
Bir elimde  Lorca şiiri ile seni alıp dengbejlerin ezgilerine sığınıyorum,
Bütün çiçeklerin adını sen diye ezberlettiriyorum mevsimlere
Sonra buğday görmemiş ovalara bir tohum gibi düşüyoruz.
Bak görüyor musun dudakların ne güzel revirdir acılara ve en güzel eczadır göğüslerin kanayan yaralara.

Ey sevgili;
fiili meçhul şiirsin edebiyat derslerinde mutluluğu yaratan.