54
Yorum
57
Beğeni
5,0
Puan
1771
Okunma


Adabını eledim muhabbet sayfasının
Kumları dökülünce dibinde çakıl kaldı
Vefasızlık diz boyu erbablık tayfasının
Yiğitlik meydanları namertler ile doldu
Yaza çize bitirdim merhamet okulunu
Ne din vardı ne kitap satılmıştı insanlık
Şaşırdım çözmeyince fitne fesat kulunu
Yok olmuştu gururu atılmıştı insanlık
Sırtladım urbanımı dost eline yürüdüm
Kimse yoktu orada pas tutmuş yürekleri
Kaderin bahçesinde yeşermeden çürüdüm
Dünya denen hanımın çökünce direkleri
Baldan tatlı meyveyi aşk diye tanıttılar
Bir hevesle yeltendim varıp ta tatmak için
Zehirden şerbet imiş içimde damıttılar
Ömrümü heba ettim gönlümden atmak için
Yaşadığım sürece hem dost gördüm hem hasım
Boşa dolanıp durdum eskittim onca yılı
Ahirete göç başlar dolunca ömür tasım
Giderken bu alemden dört kişi tutar salı
Mehmet Kılıçel
Şiirimi güne taşıyan seçki kurulana,yorum ve beğeni nezakatinde bulunan
Şiir yürekli dostlara teşekkür ederim
Selam ve saygılarımla
5.0
98% (44)
3.0
2% (1)