Yüreğinin içine, yığılsa da ateşler
Kaygılanma ey gönül, ışığını ateşler

Hicranlar hiç durmadan, hicranları eklerken
Zamanın inleyip de, zamanını beklerken

Aç elini semâya, muradın olsun diye
Dök damlanı geceye, beratın olsun diye

Merdivenlere basıp, Rabbine toz toprak ol
Döktüğün damlalarla, bu yolda un ufak ol

O zaman yüreğinde, ölecek mayhoş fikir
Çiy düşmüş dillerine, doğacak nurdan zikir

Tenin gömlek giyse de, vakit yaklaştığında
Gülsün irem bahçesi, kalbin aklaştığında

Ey beyaz hülyalarım, çıkın ortaya bir bir
Korla yanan dillerim, içmesin artık zehir

Akşam çökünce birden, yine sancı akacak
Ayrılığın ateşi, beni yine yakacak

Tutuşan mevsimlerim, yine ateş sunacak
Titreyen yüreğime, sevda yine konacak

Artık akmam zifire, hülyalarla gezerken
Kuşandım yıldızları, deryaları süzerken

Bahçeme çabuk giden, ayaklarım var şimdi
Zümrüt yeşili düşler, yüreğimi sar şimdi

Nuru görmüş gözlerim, zikirle ıslanırken
Huzur bulamaz kalbim, dünyaya yaslanırken

Gül devşiren hayalim, içimde var oldukça
Yenilenen hislerim, günlerime doldukça

Olamam kaygısızca, katranların ağında
Yaşarım huzurumla, düşlerimin bağında

Pervâneyim inlerim, aşkla gündüz ve gece
Sunmuştu bana murat, dillerimdeki hece