içten çekilen bir ah`la
en çok olmanı istediğim yerde
yokluğunu kucaklayıp içime içime
tarihin dünlerinden ve de yarınlarından
tuttuğum yanımsın.






bir çare`nin gözlerinden taşlar secde ediyor iken
ruhunda dalmaya arlanan ve
yüreğimin harıyla yanan dem
sel gibi dökülen yaşlarımda
rüzgar savruğu tenle
sürtün bana
paylaşalım şemsiye açtığımız
yağmurları...






yoksun
yüzüm kimseye benzemiyor
takıp bir maske gülsem
hangi dil dirlik verir ki
yok olmuyor
çocuklar gökyüzüne balonları salsın
yüreğine kaldırımlardan kaçayım
tuttuğum dua ile





ne vakit
omuzlarımdan aşağıya yangın inse
bir türlü çıkmayan damarlarımda
hissediyorum varlığını
ki,
yokluğunu bana hiç göstermesin rab




sevmezsen böyle
sustuğum günler nasıl konuşur
anlamı olmalı taşıdığım senin
denizler avazını açıp sessizliğe
sus koymalı
sevmediğim dillere






kimsesiz bir çocuğum bu sokaklarda
gönüllü bakışlarımın sancısındaki yüzün
dışarıdaki herşeye yabancıyım
gece parıldayan ay`la
ört üstümü
soğuğun en acısını tanırken ciğerlerim
gözlerinin içindeki dünyayla
ört üstümü


senden kalan ihsandır ellerin
yağdır bahçelere yağmuru rab
kalbimin fidanı boy atsın