7
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
2192
Okunma
Açılınca kanatları ellerimin
Geceyi bin heceye bölen o masum ses
Huzmelenir aklımın kırılgan odalarına...
Kırılır içten içe
Gözlerimdeki yalancı ayna
Ufacık bir kız çocuğu sığınır
Göğsümün konağına...
Kâfiyeler asılır sonra
Yitirilen sözcüklere
Kuruluverir hemen oracıkta
Emânet bir darağacı...
Söylenir hep; bilirim
Eksik türküleri zamanın
Ellerini sürsen şöyle bir, yüzüme
Kursak kendi coğrafyamızı
Tenimizi toprak bellesek!
Kuşatır zincirlerin aslımı
Düşer geceye sûretim
Terkisinde zamanın
Bin avuç nûr...
Sırâtımsın yâr; tut beni!
Özlem TARHAN
EKIM/2017