Şimdi ben tam şuraya
Çatına alnının
Konduruveriyorum ya koca bir kuş sürüsü
Tamâh etmiyorum yâni gökyüzüne falan
Zâten gri değil mi tüm renkler!
Diyelim ki; sen,
Kanat oldun baştan ayağa
Kanıtı oldun var’ lığın ve cem-i cümlenin
Sonra; arşa kadar çözüldü dilim
O gün bugündür
Kavuşmaz dudaklarım!
Farz-ı muhâl diyorum;
Ellerim, ellerinin derdinde
Gözlerim kıvranıyor elâ ateşlerde
Cehennem diyorum yâni;
Yokluğunun adıdır tastamam!
Ve’lhâsıl iki gözüm,
Özü bunca sözün;
Ezeldir bendeki adın
Durunca nabzı
dünyanın
Karınca karârınca bulacaksın beni
Fazla degil; az ötende
Ten ü ter’den geçmiş
Yunmuş yıkanmış
Dilinde t’adım...
Özlem TARHAN
Ekim/2017