Sen...
Hangi dilde şiir sin şimdi kim bilir.
Sen...
Hangi gönülde ateşsin bilmem.
Sen...
Hangi özlemde rüya gibisin
Ben...
Hiç hayal bile edemiyorum artık
Seni
Anladın mı bilemem.
Sen beni.
Bir ateşli öpüşün kaldı dudaklarımda.
Birde o unutamadığım bakışların.
Sen bir yalana aldanıp gittin.
Ben senli umutlarla avundum.
Ne gelişine seviniyorum artık.
Ne uzaklardan gelen kahkahalarına aldırıyorum.
Bende kalan bir kaç izide siliyorum.
Sen şimdi dillerde şarkı olup söylen gönlünce.
Yakabildiğin kadar yak ateşi nasılsa sende.
Girdiğin rüyalar kabus olacak bir gün unutma.
Hayal bile kuramayacaksın.
Bir başına kalınca.
Daha dur hele.
Ayaz vurunca dallarına.
Beni bile hatırlayacaksın
Sen bende hiç olduğunda.
Solarken çiçekler boyun eğermiş.
Tek tek düşermiş yaprakları.
Hazana dönermiş her bir yan.
Hüzün bitmeyen arkadaşın olur.
Anlarsın kulaklarında artık kahkaha yok.
Unutursun gülüşlerini.
Bir masalın kahramanı gibiydin.
Şimdi sıradan biri.
Biri sen.
Biri solan çiçekler.
Rüyada gibi.