3
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
1745
Okunma
Bak işte güller ve işte lale şarkı söylüyorlar,
Bronzdan ve mermerden kocaman heykellerin yanında,
Tekdüze ve pembe uzun akşamlarda
Ağaçların altında Aşkın çılgınlaştığı Parkta.
Akşamları çiçeklikler neşe içinde şarkı söyledi
Orada ay ışığının, eğri duruşlarında,
Ve ağır, melankolik rüzgârın büyük savurmasıyla,
Kimsesiz kuşların beyaz rüyaları deyişti.
Bak işte lale ve işte oradaki güller
Ve tanın kızıllığında kristalleşen zambak
Hayvanların ve her şeyin acısını taşıyarak,
Geriye çekilen güneşte üzgün, ışıldıyorlar,
Benim ölen aşkım, kanayan bir ten gibi,
Yarasını dinlendiriyor, yatıştırıyor sinirlerini.
Bak işte lale, güller ve zambaklar,
Ruhumun yıkandığı anılara ağlıyorlar.
Emile Nelligan
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
5.0
100% (4)
Cevap Yaz