Of! Ne çok isterdim hatırlamanı,
Dost olduğumuz mutlu günleri,
O zaman, hayat daha güzeldi,
Güneş bugünkünden daha iyi .

Ölen yaprakları kürekle toplarlar,
Görüyorsun, unutmadım seni.
Ölen yaprakları kürekle toplarlar,
Hatıralar ve pişmanlıklar gibi.

Ve kuzey rüzgârı onları götürür,
Unutulmanın soğuk gecesine.
Görüyorsun, unutmadım seni.
Söylediğin şarkıyı unutmadığım gibi.

Bu bize benzeyen bir şarkı,
Beni seven sen, seni seven ben.
Biz ikimiz birlikte yaşıyorduk,
Beni seven sen, seni seven ben.

Ama, hayat birbirini sevenleri ayırır,
Usulca, gürültü etmeksizin.
Ve deniz kumun üstünden siler,
Ayak izlerini, ayrılan sevgililerin.

Biz ikimiz birlikte yaşıyorduk,
Beni seven sen, seni seven ben.
Ve hayat birbirini sevenleri ayırır,
Usulca, gürültü etmeden.

Ve deniz kumun üstünden siler,
Ayak izlerini, ayrılan sevgililerin.

Jacques Prévert
Çev. Sunar Yazıcıoğlu