23
Yorum
63
Beğeni
0,0
Puan
2069
Okunma

Cama vururken ay ışığı
Karanlığı deviriyorum bilmem kaçıncı kez
El değmiyor yalnızlığıma...
Bilmek yetmiyor imkânsızlığı
Anlamak anlık çâre
Giren yok kapılardan
Penceremde asırlık menekşeler
Mora çalıyor kangren gecelerde...
Hercâidir ya gönül sözümona
Gitmeyi bilir ya kalmaktan çok
Hepsi hikâye oysa
Bir türkü söyler durur hep
Bitsin diye içinin tenhâlığı...
Ses olsun diye çalar durur
Bunca şarkı kulaklarımda
Bölünsün orta yerinden
Dalgın gözlerimin uzaklığı
Uzansın beklediğim o el...
Kavi bir ayrılığı muştular rüzgâr
Ansızın bastırır sağanak yine
Yorgun ellerimle aralarım yüzümü
Dalgalanan saçlarımdan...
Söz biter de
Dinmez uğultusu yüreğimin...
Özlem TARHAN
Ağustos/2017
Şiirimi güne lâyık gören seçki kuruluna ve ziyâretleriyle mutlu olduğum tüm dostlara şiir adına teşekkürlerimle...