senin olmadığın bir şehirde
yine seni arıyor yüreğim
sevdasına bıçak bilediğim sevgilim
yüreğim sensiz acılar içinde
sensiz seni geceye yazmakta
oysa senin olmadığın bu şehri yakmak vardı şimdi
ama şimdilik yüreğimi yakıyorum geceye
belki sen orda ışıksız kalmazsın

sensiz ne zaman ilerliyor
ne günler geçiyor
nede güneş doğuyor
sen yoksun
ben kış kadar üşüyorum
içimde ufacık bir umut vardı
onuda kar altında bıraktın

sen yoksun bu şehir yitik
ben deprem enkazında kaldım
sen yoksun gökyüzü karanlık
ben idamlar ortasında yüreğimi asıyorum
sen yoksun ben bir çöle tutunuyorum
etrafım kocaman yalnızlıkla çevrili
ve ölüm kadar soğuk bedenim

sen bir yıldız kadar güzelsin
ben her gece uzaktan sarılıyorum sana
dilim lal
ama yüreğimde seni öldürmeden seviyorum

sonra umudun bittiği yerden
yeniden umudumu çoğaltıyor gökyüzü
hiç bir cümle kuramıyordum
hiç bir cümle seni anlatmaya yetmiyordu
kelimeler kifayetsiz kalıyordu
ben seni arıyordum yaşadığım her yerde
sanki seni hiç görmemişim gibi
hiç sarılmamış
hiç öpmemiş
hiç dokunmamış gibi
oysa yüreğim bir ömrü seninle
köprücük kemiğinden seni öper gibi sevdi

olur ya sevgilim
eğer bir gün sende beni seversen
önce kırdığın yerden sev beni
kırgınlığım geçerse
seni bir ömür daha severim

yüreğimin üstüne ant içerim ki
seni bir ömür daha severim

ibrahim dalkılıç

31/07/2017
02:35 izmir