Emsalsiz ve cazip bir bakışınız var ;
Gölün dibinden yansıyan aya benziyorlar,
Islak bir payetin parladığı göz bebekleri,
Tatlı gözlerinizin köşesinde baygın, geziniyorlar.

Ateşlerini sanki bir elmastan almışlar ;
En güzel suyun mükemmel incileridir onlar
Ve heyecan veren büyük kirpikleriniz, tedirgin kanadıyla
Canlı parıltısını ancak yarı perdeliyorlar.

Bin küçük aşk, alevden aynalarına,
Kendilerini seyretmeye geliyor ve güzel buluyorlar,
Meşalelerini yeniden ateşleyecek orada arzular .

Onlar o kadar şeffaf ki ruhunuzu gösteriyorlar,
İdeal kadehte göksel bir çiçek gibi
Bir kıristalin dışından görülüyorlar.

Théophile Gautier
Çev. Sunar Yazıcıoğlu


Not:
Théophile Gautier 30 ağustos 1811 de Pirenelerde Tarbes’de doğar. Küçük bir burjuva olan ailesi 1814 de Paris’e yerleşir.
Charlemagne Kolejinde eğitimini sürdürür, orada Gérard de Nérval ile karşılaşır onunla latin şairler ve fransız dilini inceleme tutkusunu paylaşır.
Resme olan hazzı onu resim mesleğine doğru iter. Kolejden çıkışta, ressam Louis Edouard ’in yanında çalışır, edebiyat ortamlarına da girer. 27 haziran 1829 da Victor Hugo ile tanışırlar. Bu karşılaşma tamdır, Victor Hugo ona yazarlığa kendini verme kararını aldıracaktır.
Théophile Gautier romantik harekete aktif olarak katılır. Sanat tartışmalarına merak salar. 25 şubat 1830 da, üzerinde kırmızı bir yelekle Victor Hugo’nun dramı Hernani’nin prömiyerinde bulunur. Klasizmi tutanlara karşı Hugo’yu savunarak romantizm safında yola çıkar ve ünlü mücadelede yerini alır.
1831-32 yıllarında yayınlanan ilk şiirleri dikkat çekmez. Sebebi de halkın dikkatinin edebiyattan çok siyasi olaylar üzerinde toplanmış olmasındandır. 1931 yılında hayatı boyunca sürekli olarak işleyeceği ilk düşsel masalını yayınlar. Bunun yanında Paris’teki magazin ve gazetelerde sanat ve edebiyat eleştirmeni olarak çalışmaya başlar. Sanat ve edebiyat üzerine makaleleri kusursuz bir dilde çekici yazılar olup sanat eserlerinin algısıyla ortaya çıkan duyumu vermeyi amaçlamaktadır. Théophile Gautier 1850 den başlayarak güzellik sanatına ve kültürüne saygı içinde, sanat kendini bulur teorisiyle romantik hareketten ayrılır.
Üretken bir yazar olarak, uzun süren mesleği boyunca şiirler, makaleler, düşsel masalları ve 1863 de yayınlanan Capitaine Fracasse gibi romanları devam ettirmiştir. Yeteneği her türde kendini kabul ettirmiş ve akranlarının takdirini kazanmıştır. Beaudlaire “Elem Çiçekler” ’ni ona ithaf etmiştir. Gözü doymaz bir gezgindir, İspanya, İtalya, Yunanistan, Türkiye, Rusya ve Mısır’a yaptığı geziler eserlerini beslemiştir.
Prenses Mathilde’in kitaplığına atanmış, İkinci İmparatorluğun edebiyat salonlarında ve sanat ortamlarında bulunmuştur. Beaudlaire’in arkadaşı olarak, devrin yazarları Flaubert, Dumas fils, Feydeau ayni şekilde Victor Hugo ile tanışmış, o öldüğünde Mallarmé, ’Théophile Gautier’nin Mezarı’ başlığı altında toplanmış iki şiiri ona ithaf etmiştir.
1857 de eşi ve kızlarıyla dostlarını kabul ettiği Neuilly-sur-Seine’de küçük bir eve yerleşmiştir. Hastalığın ve mali kaygıların tükettiği Gautier, 1870 de İmparatorluğun düşmesiyle kendisini yaşatan emekli aylığını kaybetmiş, 23 ekim 1872 de ölmüş, Paris’teki Monmartre mezarlığına gömülmüştür.