7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1450
Okunma
yalnızım,
gece dost, gece yar
bırakıp da karanlıkla başbaşa
gecemi yatağa gömesim gelmiyor
uykudan şelaleler yol bulmuşken gözümde
kanımın son damlasına kadar
sırtımı geceye yaslamak geliyor içimden,
neden bilmiyorum
garip bi hüzünle sarmaş dolaş oluyor yüreğim
çocuksu bir burukluk...
ne bir saat adımlıyor zamanı
tık tıklarıyla
ne bir kuş sesi pencerede,
nefeslerim sesszilikle düet yapıyor
anlamıyorum
neden bu kadar direniyorum kendime?
hep aynı şarkıya aşina kulaklarım
ellerim hep aynı şefkatle kucağına almış başımı
saçlarım hiç olmadığı kadar sert,
ellerim acıyor sanıyorum
kusmak geliyor içimden bütün kırılmışlıkları
ama kime?
yalnızım,
ve galiba seviyorum yalnızlığı,
kendimle başbaşa
suspus...
Kahraman geliyor aklıam brden:
"içim boş, gemiler boş"
bu gemi nereye gider be usta? desem
ustalar bilmem kaçıncı rüyanın kucağında...
solmak istiyorum galiba
yıkılmak galiba benim gibi şehirlere yakışıyor...
içimden dur diyebeileceğm birşeyler geçsin isterdim
dur, yeter artık...
nöbetimi kim yazdıysa...dur...
bu fasıl bana göre değil...