Biliyorum sevgilim,
Şimdi dünyamızı kaplayan bu bulutlar
Sararıp kararmış, ölmüş gibi;
Ağaçların dallarında bir yaprak kalmamış
Ve geceler gündüzden çekip gitmiş gibi,
Seni kalbimde unutmuş ayrılıklar...

Mutluluğumuzu yaşamak için,
Bir sevgi yaprağın kıpırtısı bile yeter,
Kalplerimizi doldurmak için.

Bir zamanlar yalnız bizim olan o yerleri,
Kalabalığın içinde dolaşarak geziyorum.
Anılarımızı hatırlamak için,
Gökyüzünde bir yıldızın kayması bile yeter.
Seni dilemek için tutuyorum.

Dayanıklı yüreğimle korunan,
Çitlenbik çalılarının arasında,
Saklanmış böğürtlenlerin,
Ellerime batmış dikenleri var.
Kırağıyla ıslanmış yatağımızı
Örter çarşaf gibi ince otlar,
Saçlarını üfüren taze rüzgarlar
ve uykundaki rüyaların hazinelerini
Yağmalayan esrarengiz hırsızlar var.

Hep mutlu ol dalında yaprak,
Güz nedir bilme.
kör ışıklı yolların kokusunu,
Uçurarak bana getiren rüzgar;
Gençlik yıllarımın
Anahtarsız kapılarını açar.

Figen ANAR / 09.06.2017