dün gece
"ölüm gibi birşey oldu
ama kimse ölmedi "

sabah yine gördün
sana gülümseyen güneşi
gülümsedin sen de gayri ihtiyari
oğlun çıkagelmişti

gülümsedin güneşe
oğluna
içinde ölen ne varsa
yeniden yeşermişti

"bazen an sıkıştırır
iyileştiren zamandır" derdi ya dostun
inanmasan da denedin
inadına gülümsedin

her zaman üzerine üzerine gelen bütün araçlar
durup sana yol verdi
hep bir sonraki dolmuşa kalan sen
en güzel yerine denk geldin

yine köpük köpüktü vapurun peşindeki dalgalar
ve yine attığın simidi havada kaptı
çığlık çığlığa martılar
ama bu kez sana çay bile verdi
her zaman sigara yasak diyen garsonlar

"hayırlı akşamlar"deyip gülümseyince
bir buket papatyayla ödüllendirdi seni
sahildeki çiçekçi çingene

gülümsedi herkes sana
sen gülümseyince zamana

kapalısı, açığı
kokoşu, yobazı
gülümsüyordu zaten
üsküdar’da bir sokak çalgıcısına

zaman kollarını açmış
gülümsüyordu bu serseri kızına...

şimdi yalnızlığın şerefine yaktığın o mangal
ve alabildiğine sevgiyle kuyruk sallayan
bu kangal
sana özlemle mırlayan o kedi
"herşey sende gizli"diyen can baba’nın
yüreğinde çınlayan o davudi sesi
o sese can veren bu bektaşi nefesi
o nefeste can bulan bütün dostların sevgisi
sen ben ve cümlesi için
gülümseyerek
saatleri mutluluğa kurma vaktidir şimdi

Gülşen Destanoğlu