4
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
907
Okunma

Gündüz vakti soyuluyor bir şehir manzarası
emsal bir anne gibi
memelerinden süt çıkıyor kaldırımların
hizasında uzanmış bir ray
öpüyor sıcak onu terinden
salınmış bir tren
boş vagonların hatrına çekiyor bir işçiyi
işçi geçiyor trenin içinden
gündüz matinesi
yorgun bir şehir
raylar,yaslıyor trene ayıpçasına
bir çift kadın gözü
alabildiğine oturuyor raylara
koskoca bir şehir
üflüyor arkasından
karanlık duyuluyor uzaktan
boynu bükük elektrik direği
boşalıyor toprağın içine
oğlan yeminli sevişmemeye
şehrin arkasını döndüğü gibi
yapıştı sımsıkı
tuttu ellerinden tekrar
tren çiğnedi inadına
onu her yerinden öptü ray.
’Nisan