İpliklerin gün batımına dolandığı saatlerde çıkıyordu ay
işleniyor bir hayat tüm zenginliklerin üstüne
daha ergenliğini doldurmamış ellerini
hep bakire kalacakmış gibi oynatıyor
adamlar böyle kadınları sever
saatlerin ve ayların unuttuğu insanları
yaşamak bazen bir terzide unutulur
daima sökük kalır ağızları
ve cam kırığı kelimeler batar her konuşmada
ne konuşmaya ne de susmaya halin kalır





her şey geçiyor efendimiz dedi
gözlerimin önünden geçer mesela bir gençlik
tütün sarmayı hayata sarılmak zanneden bir orta çağ geçer
yıllar geçer gözleri pusmuş bir hain yatağa
deliler geçer,dahiler geçer
bir millet geçer özünü unutmuş
sesi daha önce hiç duyulmamışlar geçer
bir keman geçer hızlı hızlı tellerinden dünyanın
bir şarkı geçer sonra oturarak göğsümüze
bir gün geçer,ay gider
bir adam geçer
bir kadın geçer
her şey geçiyor efendimiz dedi
bu da geçer.













Eylül’