Bir ses kadın mı erkek mi anlamıyorum
güz kapakları düşüyor esen rüzgara karşı
uykusu geliyor bir mevsimin daha
çalıyor ninnisi uzaklardan,çok uzaklarda
bir ses geliyor kadın mı erkek mi anlamıyorum





yoldan geçerken bir gündüz yarısı
insanlar gördüm sırtlarında küba puroları
devrimcilikleri memleket aralarında son bulmuş gibi
hareket edecek halleri bile kalmamış
önde bir adam elleri cebinde
ağzında purosu
şarkılarını okuyarak çekiyor sürüyü
insan dediysem kalıntılarını gördüm sadece
bir adam şapkasını takmış eğik
özgürlüğünü düşlüyor bütün topraklara hala basabiliyorken






Platon’u düşlüyor bir genç ütopyasında
deviriyor bütün geceyi bir dumanda
şapkası eğik
kadın mı erkek mi anlamıyorum
konuştukça dağılıyor anka kuşları
hayatımda ilk defa ürküyorum
dönüp,durup aynı şarkıda kaldığım gibi
düşünüyorum seni başka dillerde
kimsin bu mevsimi saçından okşayıp
bir şarkıda uyutacak kadar güçlü olan
sesinin sıcağında ısınır belki bir kaç aile
sen puro dağıtıyorsun ellerinle arkadaşlarına





yeni bir güne kalkıyor güzel ülkem
denizler soyunur dalgalarını üzerine üzerine
kırmızı utanır kendinden dudaklarımız kaşınır
zor olur yaşamak suyun altında balıklama
ıslanır ağzımız bir puroyu daha içemeden
sonra bir kaç arkadaş şiirlerden bahseder
biz uzaklaşırız gizlice
sadece sen ve sen kalır ilerledikçe
uzaklaştıkça çocuklaşıyor sesin biliyorum
başın okşanır ormanlar tarafından,kulaklarını bir balon çeker
bende sizin bana inandığınız kadar kendime inanıyorum
yağmur yağar ıssızlaşır her taraf
herkes ıslanıyor ama ben kayboluyorum.














ağustosikibinonaltı’