Çünkü senin adını daima yanlış bilecekler
çünkü senin adını hep eksik söyleyecekler





kartallar açar kanatlarını bir kadın memesi hizasında
başı döner kuşların utana utana
turkuaz yıldızlar aydınlatır geceyi
biz şarap içer güzelleşir daha öpmeyi öğrenmeden
uçan kuşları gösterirsin tekrardan
aklına nasıl geliyor hala özgürlük
ellerini bu kadar sıkmışken





gaz maskesini takmış beş kadın
koşuyor eteklerini diz hizasına alıp
ayaklarında yaşlı bir yüzü anımsatan deri babetleri
birinin kolunda rütbesi asılı
o sen değilsin biliyorum
parmaklarını sayacağım daima eksik çıkıyor bir tane
ya da saklıyorsun arkanda özgürlüğünden korkup
belki de bir başkasına işaret ediyorsun kendini
gözükmüyor yansıyan güneşten
şapkasından da çıkaramayacağım





bir çocuk beş kuş uçuruyor ayaklarını iple bağlayıp
çocuk özgürlük dağıtıyor içinde
başparmaklarını kaldırıyor biraz daha gökyüzüne kaldırmak için
çünkü uçsun istiyor ayaklarından bağlayarak
çünkü uçurmak istiyor seni
ama seni hiç tanımayarak
çocuk kaçırırsa seni ellerinden
başını koyacak yastığa,geceler boyu ağlayarak





bir gün köpeğimle uzaktan izleyeceğim bu şehri ve bu insanları
belki kuş bakışı,belki bir dağ yamacı
esen rüzgara boynumuza vererek ve gizlice
seni anlatmayacağım hiçbir kuşa
kimse bilmeyecek artık adını





çünkü adını daima yanlış bilecekler
çünkü adını hep eksik söyleyecekler













ağustosikibinonaltı’