Gözleri...
Ne kadar manalı ve yeşil
Bilmem ki akıl hangi gün için kefil
Hal bizar, ten yorgun, iz’an derbeder ve sefil
Hangi urbayı giyersen giy, kalbi hassasiyet yoksa cazibe hakikat değil

Her...
Lahzada
Hayale dalma
Hicranla geçen günlerimi sorma
Acılardan tutunma, her göz yaşına kanma
Ne kadar hak ve hakikatten uzaksan, zan içindesin unutma
Zan ve ön yargı ne huzur, ne saadet bırakır gönüllerde nafile yere aldanma
Hiç bir insana insan sıfatı atfetme, her insan zafiyet ve hata yapma zayıflığı vardır abartma

Şimdi...
Pencereden bakarsın
Ne kadar yalnız olduğunu anlarsın
Her aynaya bakışında ah edip, susarsın
Solgun ve yorgun arzuların peşinden gitmeyi bırakırsın
Kulağına gelen bir tınıyla yeniden hayallere dalarsın, bir müddet sonra gözlerinden akan yaşla yazarsın

Onlar...
Hep firkat içinde yaşarlar
Suskun geceler misali hiç ses çıkartmazlar
Fecrin en güzide anında ellerini açarak duayı semaya bırakırlar
O ana refakat etmek, refik olmak için nezaketle akar gözlerden yaşlar
Çaresiz bakar nazarlar, ne kadar temaşa etseler ve şahit oldukları ayetler dedir umutlar
Vuslat ah ne derin bir sürur, nasıl bir büyük onur, aklın, marifetin, hikmetin, azimetin ve irfanın sabrın dadır ufuklar

Mustafa Cilasun