Hata...
Ettim bir kere
Pişmanım yüz bin kere
Ne kadar
seni kırıp, üzdümse
Nedamet her
lahza bin hüzün ile içimde
Geçen yıllar
o mahzun yüzünü güldürmeyince
Her ne yapsam,
sabahlara kadar çırpınsam artık nafile
Gel ne olur iş işten geçti deme,
yeter ki affettiğini bir kez olsun söyle

Git...
Sen de unut
Kimi istiyorsan
ellerinden tut
Birgün bitecektir çilemiz
her zaman yaşatan Mabut
Git, kime gidersen git,
lakin ne heva,
ne arzudur solmayan umut

Şahsen...
Günah benim
kime ne diyemem, İşlediğim
kabahatlerle övünemem
Yaşadığım cemiyete
kafa tutup öykünemem
Zaaf ve gafletin esaretinde
işlediğim günahların
mahcubiyetini gideremem
Cehaletin tetiklediği asabiyet ve cür’eti,
hiddet ve şiddeti,
kin ve hıncı bir ömür sahiplenemem

Ben...
Nasıl vurana elsiz
Sövene dilsiz olayım
İşte o vakit hakkı,
hukuku nasıl anlayım
Tarafıma her ne yapılırsa yapılsın
sessiz mi kalayım
Her kötülüğü yapana
alkış mı tutayım,
yoksa hak mı arayayım
Ne Arif, ne de dermiş hak ve adalet
anlayışına uzaktır,
yoksa aşk rızasına mı sayayım

Mustafa Cilasun