İnsandır...
Desem, sonra
bir düşünsem
Her ne yaparsa yapsın
görmezden mi gelsem
Bana çektirdiği çileyi, cefayı,
vefasızlığı hiç dert edinmesem
Demek ki bunları yaşamakta
bizim kısmetimizdir diye
boyun mu büksem
İnsan olmanın, olabilmenin
sadece bedeni ve hissi
yönünü mü muhatap bilsem
Yoksa aklı selim olan, şuuru bulunan,
hesaplanabilir bir akılla yol alan,
edep ve erkanıyla yaşayan kişileri mi gitsem

Sen...
Değil miydin
Çekip giden, hiç dinlemeyen
Ön yargılarıyla zan içinde hüküm veren
Bir gün olsun acaba yanılıyorum mu diye muhakeme etmeyen
Kulun, kölenmişim gibi aklın estikçe her hakaret ve hırçınlığı sergileyen
Şimdi ne oldu, zihninden, kalbinden geçen sular mı duruldu, yoksa hakikat mi seni bu kadar soldurdu

Beni...
Çılgın gibi yakma
Tatlı sözlerle avutma
Ufkumu hülyalarınla kuşatma
Her lahzada hevesin arzusu için yaşama
Aynanın karşısında ne kadar özenirsen özen, maske takma
Ruhunla, vicdanınla, aklın ve kalbinle çık karşıma, nefsi zafiyetlerini savunma

Mustafa Cilasun