Hiç kimse değilim ben

Aslında bir ismim yok, bir cismim
Talan bir şehirde, yalan bir acıdır yaşadığım, hepsi bu...

Sen bana gelmek istiyorsun ya, ben çok oldu kendimden gideli
Uçuk bir yalnızlık şimdi, bir balık kavanozda, bir deli...

Hiç kimse değilim ben
Ne babamı kaybettim, ne sevgilimi
Zaten yoktular
Sadece bir yokluğun içinde kayboldular
Benim gibi...

Yani, çok şey bekleme benden
Hani...Seveceksen diyorum... Israr ediyorum...
Git yüreğimden...

Hiç kimse değilim ben
Tek parça sevemedim kimseyi
Kiminin saçına taktım, kiminin gözüne
Hep güzel konuştum ama, kulak asmadım kimsenin sözüne...
Arsızdım, duyarsızdım, aslında hep Yâr’sızdım ben
Şimdi diyorsun ya, "duvara düşen gölgeni arar oldum"
Arama güzel...
Ben hep o duvardım da, gölgemde kayboldum...

Hiç kimse değilim ben
Aşkı anlatır durur birileri; İnanma...
Anlatabiliyorsa aşk değildir söyledikleri
Tamamı yalan...
Kendine iman edip, kendine tapınan aşk müridleri
Şimdi derviş mi olacaksın?
Varlığın var mı ki senin, başkasının varlığında kaybolacaksın
Desem...
Derler ki, sus ! Bilmiyorsun...
Bilmiyorum ben... Kimsin, nesin, niyesin...
Bilmiyorum...

Ama hiç kimse değilim ben...
İstersen, gecenin bir vakti susuzluğun olurum
İstersen kederli yorgun bakışın, uykusuzluğun
Ne bileyim gülüşün olurum vakitsiz, özlemin gözyaşın olurum
İstersen yazdığın, istersen sildiğin olurum
İstersen parmağın kesilince duyduğun acı
İstersen kapanan yaran, istersen emdiğin kan...

Sabahın olurum mesela, gecen olurum
Sustuğun sızın, sızan hecen olurum olmasına

Bir tek...Bir tek Aşk deme bana...

Her şeyin olurum ama...

Hiç’im ben...


26.03.2017/İstanbul