Senin sövdüğün cümlelere ben sevda derim
Senin öfken bir annenin şefkati
Kaş çatışın merhamet

Bir de özlemek var ki susar kalırım
Öyle uzak, öyle toprak kokan memleket...

Soframda zeytin tadı dudağın
Tenin ekmek kokusu
İçimde yazgın ve o kahrolası kaybetmek korkusu...

Alışsam, gidemem
Ya da uyanmaz şehir, kalırım aymaz gecede
Sustuğum hecede adın gizlenir...

Yapma
Ya da savur şu uçurumdan gövdemi
Parça parça olsun bedenim
Gelme...Gideceksen...

Ve hiç merhaba deme bana gülüm
Bir gün hoşçakal diyeceksen...

Nefesim
Hangi iç sesim karşılar seni
Omzunda hangi yorgunluğum dinlenir...

Öyle dolarsın göğsümün taa içine
Günüm akşamım delirir...

Nefesim
Hangi isim yakışır sana
Hangi aşk anlatır...

Hangi öfkem durulur sende
Hangi yaran kanatır...

Nefesim...
De ki bozkır yaylasında yılkı atlar gibi özgür
Yağmura değen toprak kadar taze
Yeşermiş başak kadar anaç
Öylesi dopdolu bir sevda işte alnımıza yazılan...

Yine de bir serseri telaşı avuçlarımda bu ter
Belki bin beter bir sevdaya uyanışı
Belki aldanışı kim bilir bir yalana
Bir talana bir enkaza bir
Bel ki olmazın, yapılmazın, ertesi bir...

Serseri telaşı göğsümde kalan
Dudağın kenarında yarım yamalak duran
Bir cümlenin eğreti kalışı...

Olsun...Gel sen...
Çayımın tadı, soframın tuzu ol...

Belki sol yanımda saplı kalan sızı ol
Ama gel... Canın sağolsun...

Gidersen...