......
- Doldurabildin mi?
- Neyi?
- Boşluğumu... Bulabildin mi yerime koyacak bir şeyler?
- Aradığımı sana kim söyledi?
- Ben söylüyorum... Hani sen, çok güçlüsün ya... Eyvallah etmezsin ya kimseye... Gidersin... Gidersin ya ardına bile bakmadan! Tek kelime etmeden... Bir kez bile öpmeden saçımdan...Merak ediyorum... Nasıl yokluğumla aran?
- İyi!
- İyi! Öyle mi? İyi!.... Defolup gittiğin mevsimler de
iyi mi? Lanet olası yalnız geceler? Derdin iyi mi mesela?O benden başka hiç kimseye anlatamadığın kelimeler? İyi mi çayın tadı? Ateşin közü? Dalıp gittiğin dalga sesleri? İyi mi kokumu sana getiren rüzgar? Ansızın çıka gelmediğim saatler? Başımı koymadığım omzun, sarılıp uyumadığım tenin ve gözlerin! Bakışıma dalıp dalıp giden gözlerin..İyi mi?!
- İyi!
- Demek...İyi... Bak işte bu çok kötü...
- Kötü olan nedir?
- Ölecek olan hastalar, ölümüne az bir süre kala iyileşir... Sanki hiç bir şey olmamıştır! Sanki ölümcül bir hastalığa hiç tutulmamıştır! Neşesi yerindedir, ağrı sızı kalmamıştır, iyiyim ben! der... İyiyim! Buna son iyilik der doktorlar... Çünkü aslında o, kötünün en dibindedir...Sonra ölür! Birdenbire! Şok edici bir ölümdür biliyor musun? Çünkü herkesi iyi olduğuna inandırmıştır...Sana bir sır vereyim mi?
-Ver kadın...Ver...
-Ben inanmadım !