başınızı taşıyan ayakları
bence al da
başının üstünde taşı


alma eline o kalın odun sopaları
bir vurur ki başınıza geri döner de
tacın bir yana
tahtın bir yana düşer


gören gözlerimin feri sorgular
iç çekişlerim
oflarım
yarım bırakılmış düşlerim
bir rüyanda yer vermemelerin
o şanlı topraklara


hep zenginler gitti at başı
kazandı onlar
ayak sürüdü yoksul’lar
işsizlik çaldı kapıları boşuna
boynu bükülü bırakıldı
öksüz bir çocuk gibi


nereye bu yolculuk
bu sırada bekleyenlere
yok ki hiç bakış görüş
kendi haline bırakılmış
gidiş dönüş


belli işte perşembenin gelişi çarşambadan
gerçek peçesiz
ne kadar peçe taksanızda
görünür yüzdeki karanlık
pembe örtü arkasından


bir sahibi vardır atların
ona göre kişner oynar
millet nasıl oynuyor iyi bakın
ayak nerde baş nerde, göz kulak nerde
başın komutu kâr etmez artık ayağa
bir koyun çıkmışsa sürüden

21. 02. 2017 / Nazik Gülünay