bahara yakın yaza uzak bir gündeyim
adını sensizlik koydum
imkansızlardayım yine...ve sen yine yoksun
ağlamaklı bak yine köşe de bizi bekleyen
kavak ağacı
ne kadar zamanlar geçsede bugünün üstünden
hep gönlüm uzak yazlara hasret
seninle olamadıktan sonra gönlümü hapsettim
hiç bir zaman güneşin olmadığı
karanlık ve soğukla kaplı
uzun uzadıya kış gecelerine
bir sen vardın bu gönülde
sessiz sakin kaçtın
gittin ya bir bahar rüzgarı ile
notalar bana küstü
sensizlik ise yine bana felaketim oldu
dövünsemde sızlansamda boşa artık
bir önemi yok sen olmadan doğan güneşin
çalan kapı zilinin
hasret ile oturup bu gece karşılıklı
hatıraların üzerine yürümek var amansızca
bir yadigar kalmış bana odamdaki kokun
bir de askılıkta duran sessiz montun
umutsuz bir yakarış bendeki
durmadan peşimden gelen korkun
inanki artık yoruldummm
donuk bir resmin kalmış bende
bir tutam yanık sevdan
duruyor bak yine masamın üstünde
giderken bıraktığın vedannn...
ben yine bir köşede
içim titriyor susmalıyım giderken
ama içim...içim elvermiyor
biraz yorgunum bugün yine
ayaklarımdan bi haberim
kalbim ise bende değilll
tükeniyorum yavaş yavaş hasretinde...