Bir şiirin şehriyarı olmuş kadın
Söylesin kavminin yalnızlığını
Ve oğulları köreltilirken insanlığa
Susmasın daha çok doğursun hayatı

Mesafesi yok intikamın bilsin bildirsin
Mazlum ah kıvamında durmak dinin emri
Ama adı yokken bu zamanda kadınlığın
Daha çok dirensin üretken kanını

Ve bir silah gibi kuşanarak dilini dedi
Ruhsatsız kalpleriyle sevinenler ey
Yıktığınız şehirden daha çok harabedir
Daha çok viranedir şimdi insanlığınız
/
Şehrin şehriyarı şiir bir ah kadar katı
Dizginleri zapt edilemez yüreğimizde
Kaydını kazır emsalsiz kahramanlıklarımızın
Her mısrası bir bayrakken sesimizde

Bağdat salgın hüznünü yay yeryüzüne
Ey kadın öldürülen çocuklarını susma sende
Ve erce direneler korumasız bedenlerini
Siperlerde çoğaltsınlar gerekirse

Saklı nefesleriyle geride duran bizler
Dua mihnetince geliyoruz peşinizden
Bağdat ah hüznün yeni başkenti
Yitirdiğin makamı unutma sen yine