13
Yorum
52
Beğeni
5,0
Puan
2586
Okunma
yeminle...
çerçevenin içindeki ihaneti sildiğim günden beri
çok daha iyiyim eskisinden
çıramı yakan bir kibrit çöpünün
canını bağışladığım o hengameden sonra
artık hiçbir yangının yüzü değmiyor acıma
en sevdiğim türkünün ölümüyle birlikte
hırpalandı köy duruşlu masum düşüncelerim
yol ayırımı bir kavşakta çektim elimi ayağımı
egzoz dumanının bıraktığı isten beterdi rengim
kısmi felç geçiren duygularımın üstüne
kehribar sarısı saçlarını sürdü usulca
bu defa ıskalamayacaktım
ıslığıma çarpan mutluluğun tınısını
taş devrinden çekip aldığım kalbimden
hayat pınarı akıyor çatlayan yanlarıma
içime saadet dolu gülüşleri doldu
adı huzur olan şehrinde bulmuştum
tufanda kaybettiğim yerimi yurdumu
taşa anne demeyi öğreten
bir kadının sabrıyla iyileşti yaralarım
-artık aşka kurşun kadar yakındım…-
Cömert Yılmaz
5.0
100% (34)